Cross Fit

Start w sobotę, a mnie nie udało się w pełni wrócić do realizacji planu treningowego.  Oprócz kataru lejącego się strumieniem są też inne okoliczności łagodzące. Od wtorku nie umiem się ruszyć. Chodzę jak robocop. Krok. Noga lekko do góry i do przodu, a potem następna. I głowa silnie kombinująca, jak ograniczyć ilość kroków i ruchów w ogóle. Zabiło mnie 12 minut. Błyskawiczne 12 minut. Trafiłam na zajęcia CrossFitu. Jak, po co i dlaczego to odrębna historia. Zawita na bloga, jeśli napisze się ciąg dalszy.

Wiem, że bieganie to nie wszystko. 

Wiem, że aby biegać szybko, bezkontuzyjnie i aby nie znudzić się bieganiem należy pokochać też inne sporty. Taa… Szykuję się do tego mniej więcej tak, jak sójka wybierała się za morze… To co zostawił po sobie wtorkowy CrossFit to nie tylko zakwasy, ale i realny plan zadbania o wytrzymałość, siłę i wzmocnienie kręgosłupa. Ale to już po półmaratonie. Teraz próbuję ustalić co myślę o CrossFicie. Całkiem ciekawe źródło informacji jest TUTAJ. Z jednej strony trzeba przyznać sceptykom, że kontuzję można złapać aż nazbyt łatwo, z drugiej strony ten power, wycisk i adrenalina. Czad! Do tego jeszcze rywalizacja i zabawa w grupie. Plus ode mnie także za czas trwania wysiłku. Kluczowa część treningu zamykająca się w 15 minutach to przy moim deficycie czasu całkiem dobra opcja. CrossFit dla wielu specjalistów jest zaprzeczeniem zasad prawidłowego treningu, jednak urzeka coraz szersze grono. Być może to tylko kwestia marketingu i mody, ale ja i tak chętnie się temu przyjrzę. Chociaż nie wiem, czy nie minie chwila, zanim spróbuję kolejnych kilkunastu minut…