Półmaraton poniżej 2h? Jest światełko.

Trzeci tydzień biegania według planu FIRSTa upływa pod znakiem fascynacji planem i bieganiem samym
w sobie.  Przy okazji zadaję sobie pytanie na co tak naprawdę mnie stać? Wróciłam do biegania nie tak dawno, więc  zaczęłam powoli. Slowly but surely, tak? Klepałam sobie po 10km w bardzo wygodnym tempie 6 z ogonem /km. Przyspieszyć i wycisnąć z siebie coś więcej było ciężko. Czasami ogon skracał się
a czasami wydłużał, ale generalnie ciężko mi jest się go pozbyć. I jak tu marzyć o półmaratonie w okolicy 2h? A ja lubię marzyć. I jest jeszcze coś. Ambicja. Czasem próbuję z nią walczyć, bo głupia ambicja zamiast pomagać w realizacji celów, psuje całą zabawę.

W tym tygodniu pojawiło się małe światełko w tunelu, a w zasadzie dwa małe światełka w postaci dwóch ostatnich treningów.

Wczoraj były interwały w przepięknych okolicznościach przyrody. Padał rzęsisty, ale letni deszcz, który fantastycznie schładzał i koił. Co prawda momentami ciężko było patrzeć przez siebie, bo oczywiście czapka z daszkiem została w domu, ale to zupełnie bez znaczenia. Czapeczki nie wzięłam celowo. Miałam nadzieję, że zaczaruję deszcz i nie będzie padać, ale w koniec końców cieszyłam się z tego deszczu jak dziecko.

W planie było 1200, 1000, 800, 600, 400, 200 – każdy odcinek w coraz szybszym tempie. Rozgrzewka paraliżowała mnie zamiast rozgrzewać. Byłam przerażona. Już widziałam siebie jak nie jestem w stanie wykrzesać z siebie zadanej prędkości, brakuje mi tchu i w ogóle dupa. Zakładałam, że istniej możliwość, że odpadnę po pierwszym odcinku 1200 w czasie ok. 5:00 /km. Biegłam asekuracyjnie. Kiedy wyszło 5:10 /km i serce nie wyskoczyło mi z klatki piersiowej coś we mnie pękło. 1000 strzelił sama nie wiem kiedy. Ten i każdy kolejny odcinek był szybszy niż zadane średnie tempo. I nie mogę powiedzieć, że kosztowało mnie to jakiś nieludzki wysiłek. Po treningu czułam, że biegałam. Teraz już wiem, że mam problem z utrzymaniem zadanego tempa przez określony odcinek (tzn. albo jest za szybko, albo jest za wolno), ale generalnie nie jest źle. Skoro mogę przebiec  1200m w tempie 5:10 /km, to czy nie dam rady 5km, albo 10km…kiedyś? Wróciłam do domu z uśmiechem dookoła głowy.

A dziś (środa) trochę na przekór wszystkiemu było wybieganie. Na przekór, bo w sumie chyba za szybko dzień po interwałach, poza tym musiało to być wcześnie rano. Zawsze biegam rano, ale o piątej już dawno sama z własnej woli nie wstałam. Plan: 18km w tempie 6:22 /km. Rozgrzewka i znowu myślę. Tym razem nie na czarno. Staram się rozkminić jak podejść do tej połówki w październiku. Czy jest sens szarpać się
o złamanie dwóch godzin, czy to jeszcze nie czas? Było chłodno i przyjemnie. Tętno nie skakało za bardzo. Nawet się nie obejrzałam, jak po pierwszych kilometrach w tempie standardowym ok. 6:20 – 6:30 /km, Garmin zameldował kolejny kilometr w czasie poniżej 6:00 /km, a potem kolejny i kolejny. I tak było do samego końca. No, prawie. Ostatnie dwa kilometry to w zasadzie ciągły podbieg i ogon znowu się przypałętał. Ale było pięknie. Czułam już nogi, wysiłek był coraz większy, ale zakończyłam bieg wynikiem 18,15 km z średnim tempem 6:04 /km. Biorąc pod uwagę, że tydzień temu było 17km w tempie 6:44 /km
i wyplutymi płucami przy tym – wow! Wiem, że longi powinno się biegać luźno, ale chciałam sprawdzić, czy dam radę przyspieszyć i utrzymać to przez pewien czas. Teraz już wiem. Mogę to zrobić. Tylko nie wolno się zamulać. Jak zaczynam bezmyślnie człapać to najczęściej na człapaniu się skończy.

Po raz kolejny stwierdzam, że plan treningowy zakładający dokładne tempa to był strzał w dziesiątkę. Tylko czy to wystarczy, żeby czas mojego pierwszego półmaratonu miał z przodu 1?  Tak czy inaczej spróbuję zawalczyć, zresztą zobaczymy bliżej startu. Jeśli macie ochotę możecie wylać mi kubeł zimnej wody na głowę, albo ciepłej...

Przydałby się jakiś start weryfikujący to co nabiegałam. Może coś na 10km po wakacjach. Mam już kilka typów, ale jak zwykle jest tak, że jak nie ma żadnego interesującego mnie biegu to nie ma go nigdzie
w okolicy, a jak są to np. 2 albo 3 w ten sam weekend. Zdecyduję po urlopie. Can’t wait.

Zrzut dotychczasowej realizacji tygodnia 3 (9 od końca) poniżej. U góry znajduje się plan pierwotny, który często trochę modyfikuję i w dolnej tabeli powtarza się zmieniony. W tym tygodniu został mi jeszcze bieg tempowy, ale nie wiem czy zdążę przed wyjazdem. Jeśli nie, mam nadzieję, że uda się na miejscu.